Stewart, Vuurwerk. Doubtfull Sound, mist en kou.

Hallo allemaal!

Ons dagje in Dunedin was heel erg leuk, gezellig stadje, mooi station en een heel leuk museum met oude en niet zo oude spullen. En we zijn ook naar de Chinese tuin geweest, dat was ook een bezoekje waard. Op de terugweg naar de auto was er ook nog een bosbrand achter het station. 

De volgende dag vertrokken we naar Invercargill. We raakten eerst de weg weer kwijt in Dunedin (lekker weer) maar daarna volgden we de Scenic Route en langs watervallen en mooie stranden kwamen we aan in Invercargill. We hoopten op een cabin op deze camping, maar helaas helemaal vol, wel een mooi plekje op het veld. We boekten meteen een trip naar Stewart Island, want Jane (collega van Sandra) had dat aanbevolen en het bleek heel goed te doen. We moesten wel om 6 uur uit bed want de boot vertrok heel vroeg. En de tocht duurde een uur.

Het is een heel leuk eiland, er wonen maar 400 mensen en de rest is allemaal tourist. We hebben ook een rondreisje gedaan met gids, was heel leuk en duurde anderhalf uur, wat heel knap is want er is maar 28 kilometer verharde weg op het eiland. Heel ongerept allemaal.

De volgende dag hebben we gewassen en zijn we naar de Queen's garden geweest, heel veel rozen en weer een heel mooi park.

De volgende dag vertrokken we naar Manapouri. We hadden daar nog een camping weten te vinden. Geen Top 10 dus en oudejaarsdag. Hoop muziek op de camping, oude zooi eigenlijk, maar niet vies. We boekten meteen een tochtje op de Doubtfull Sound voor de volgende dag. 1 januari dus, de vroege boot want dat was goedkoper. Alleen moesten we dan wel om 7 uur voor de camping staan..Maar ja om 12 uur vuurwerk en een aantal honden en om 2 uur besloot men nog eens vuurwerk af te schieten, dus we waren wel een beetje moe nog.

We hadden ons erg op de tocht verheugd, maar al gauw zagen we dat de mist bleef hangen en eigenlijk was het een beetje jammer, De mooie uitzichten konden we niet zien en de mensen deden hun best om het leuk te houden, maar het viel ons behoorlijk tegen.

's Middags gingen we naar Te Anau ons verdriet verwerken met taart en koffie en 2 Duitse vrouwen die we ook op de boot gezien hadden deden precies hetzelfde.

De volgende dag gingen we weer weg naar Omarama, we reden langs Queenstown, waar ook geen plek meer was, Want het blijkt dat alle Nieuw-Zeelanders die kant op gaan in de zomervakantie. In Omarama stonden we op het winderigste plekje van de camping en op dik honderd meter van de campkeuken, als je 5 keer heen en weer liep had je er een kilometer op zitten. 

We vonden op een kaart een leuke wandeling naar de Kettle holes, 3 km heen en 3 km terug. Maar dan moest je eerst de rimboe in, over onverharde wegen, maar we vonden het. En braaf gingen we lopen. Wij Nederlanders zijn gewend dat men aangeeft welke kant je op moet, maar hier hing ineens een touw over het pad, daar zijn we nog bar mans overheen gestapt, maar die kettle holes (?) die hebben we nooit gevonden. Wel prachtige uitzichten overigens.

We waren ook vlakbij de Clay Cliffs, die had ik 7 jaar geleden al gezien maar Sandra nog niet. Wederom een heel stoffige weg en op de parkeerplaats merkte iemand op dat we een lifter hadden, Een dode vogel achter de gril van de auto! Iieuw! Op de camping besloot ik hem er toch maar uit te trekken(bah, bah, bah) met een haring en deponeerde hem in de bosjes.

De volgende morgen zouden we naar Mount Cook rijden. Maar Sandra was heel draaierig en dat ging niet zomaar over. Later die middag zijn we nog wel een stukje langs het meer gaan rijden maar het viel Sandra niet mee.'s Nachts werd het echt heel koud en ondanks de extra dekens, truien (ik slaap met een hoodie en trek de capuchon over mijn hoofd) en fleece dekentjes, hadden we het steenkoud vannacht, 

Vanochtend zouden we naar Fox Glacier rijden , maar Sandra was nog niet in orde en hebben we maar een korte rit gedaan naar Timaru en blijven we hier tot Sandra weer opgeknapt is.

Bedankt voor het lezen en voor allemaal nogmaals de beste wensen voor het nieuwe jaar. Blijft heel raar hier hoor die kerstbomen in de zon.